Saman med AC/DC og Deep Purple var Black Sabbath av dei første skikkelege banda eg begynte å høyre på - i 2000 og 2001.
Spesielt hørte eg mykje på Deep Purple den første tida, og då først og fremst musikk dei spelte inn med Ian Gillan bak mikrofonen.
Black Sabbath var eit stort band på 70-talet, i første rekke til og med 1975, då Sabotage kom ut. Mot slutten av tiåret gjekk det litt meir i nedoverbakke. Men så kom Ronny James Dio inn i biletet, og var vokalist på Heaven And Hell (1980) og The Mob Rules (1981) - to geniale meisterverk! Men Dio var ikkje samd med Iommi og Geezer om korleis liveplata Live Evil (1982) skulle mixast. Rykta seier at alle ville at sitt instrument skulle kome tydeligare til i lydbiletet enn dei andre sine, og at det ofte skjedde "lumsk" aktivitet i studio når den andre parten ikkje var til stades. Det heile enda med at Dio måtte gå. Ny vokalist vart Ian Gillan.
Spesielt hørte eg mykje på Deep Purple den første tida, og då først og fremst musikk dei spelte inn med Ian Gillan bak mikrofonen.
Black Sabbath var eit stort band på 70-talet, i første rekke til og med 1975, då Sabotage kom ut. Mot slutten av tiåret gjekk det litt meir i nedoverbakke. Men så kom Ronny James Dio inn i biletet, og var vokalist på Heaven And Hell (1980) og The Mob Rules (1981) - to geniale meisterverk! Men Dio var ikkje samd med Iommi og Geezer om korleis liveplata Live Evil (1982) skulle mixast. Rykta seier at alle ville at sitt instrument skulle kome tydeligare til i lydbiletet enn dei andre sine, og at det ofte skjedde "lumsk" aktivitet i studio når den andre parten ikkje var til stades. Det heile enda med at Dio måtte gå. Ny vokalist vart Ian Gillan.
Det samarbeidet vart det ei plate av, nemleg Born Again (1983).
Kunne det fungere? Eg rulla plata på cd-spelaren i går for å gjere opp mi meining (nok ein gong).
Born Again har tendensane. Plata sitt lengste track, Zero The Hero, er tøft. Trashed og Stonehenge har tendensane.
Men det er ikkje til å kome vekk frå: Dette er Deep Sabbath - eller Black Purple om du vil. Ein skal ikkje klage på Gillan sin vokal, og heller ikkje på Iommi sitt gitararbeid eller Geezer sitt basspel. Men det fungerer ikkje optimalt! Sabbath var ei "satt" greie. Det var også konseptet i Purple med Gillan som den skrikande vokalisten.
Kunne det fungere? Eg rulla plata på cd-spelaren i går for å gjere opp mi meining (nok ein gong).
Born Again har tendensane. Plata sitt lengste track, Zero The Hero, er tøft. Trashed og Stonehenge har tendensane.
Men det er ikkje til å kome vekk frå: Dette er Deep Sabbath - eller Black Purple om du vil. Ein skal ikkje klage på Gillan sin vokal, og heller ikkje på Iommi sitt gitararbeid eller Geezer sitt basspel. Men det fungerer ikkje optimalt! Sabbath var ei "satt" greie. Det var også konseptet i Purple med Gillan som den skrikande vokalisten.
Kanskje meiner eg dette fordi eg var ein stor Deep Purple-fan i 2001 og 2002, og sidan hadde og enno er inne i ei periode med mykje Sabbath på øyrene.
Kanskje vil ein "nøytral", ein som aldri har høyrt Sabbath eller Purple, meine at Born Again er ei kul plate.
For meg blir det med forsøket. Born Again er ikkje ei dårleg plate. Det var eit godt forsøk, og ei godt gjennomført plate. Men det er noko som ikkje kling heilt 100% når eg høyrer på den...
Allmusic om Born Again: http://www.allmusic.com/cg/amg.dll?p=amg&sql=10:3qktk65x9krd
(Plata er ikkje så dårleg som dei vil ha det til)
6 comments:
Jeg synes denne plata har sin klare sjarm. Grumsete lyd og en litt slitsom Gillan trekker ned, men som Gillan selv har sagt så er det mye bra i selve låtene. Disturbing The Priest er jo en kongelåt da. Utrolig tøff vokal og megafett riff. Må faktisk innrømme at jeg har spilt Born Again mer enn jeg har spilt Mob Rules, selv om Mob Rules egentlig er bedre.
Faktisk akkurat sameleis med meg: har faktisk høyrt meir på born again. men det har å gjere med at eg har hatt born again sidan ca. 2001, og mob rules frå 2004. men sistnemnte plate grusar born again kva det angår kvalitet.
Mob Rules er sånn plate som jeg egentlig ikke spiller så ofte, men når jeg først spiller den kommer jeg alltid på hvor bra den er og tenker at jeg burde spille den oftere, hehe.
Black Sabbaths største svin på skauen er utvilsomt Seventh Star i mine ører. Var faktisk veldig skeptisk til å høre mer Hughes/Iommi-plater etter den, men nå hører jeg på soloplata Fused med Iommi der Hughes synger og den er knallbra. Hughes er egentlig en genial sanger og gitarsoundet Iommi har i dag er elsk. Skal skrive litt om denne på It Is Not Sound senere.
Jeg lurer egentlig veldig på hvordan det hadde gått med Black Sabbath om de hadde fått med seg Tony Martin og gitt ut The Eternal Idol rett etter Mob Rules.
No skreiv eg nettopp eit langt innlegg som plutseleg vart sletta. KJIPT!
Men eg skreiv i alle fall at eg har mykje positivt å seie om glenn Hughes. Perioden hans i Purple er undervurdert. skulle hatt fused, men min økonomiske situasjon tilseier ikkje så mange platekjøp for tida.
Las forresten eit intervju med Hughes i siste utgåve av Monster.
Hughes er knalldyktig, men jeg tror nok ikke Seventh Star markerer noe høydepunkt i verken hans eller Iommis karriere, selv om jeg vet at Hughes faktisk bruker å spille No Stranger To Love på konserter av og til. Som andrevokalist i Deep Purple fungerer han veldig bra. Jeg har også hørt tittelsporet på den siste soloplata hans og det er skikkelig funky saker.
I forbindelse med Born Again fant jeg noen kuriøse saker på youtube:
Først, et opptak av Heaven and Hell med Ian Gillan bak mikrofonen. Litt ullen lyd og strengt tatt et nokså kjedelig band på scenen. Legg dog merke til Stonehenge-kulissene, disse inspirerte noen legendariske scener i Spinal Tap-filmen.
Nok et opptak av Heaven And Hell. Dette er kun lyd med bilder til, men det er mye bedre lydkvalitet enn det forrige klippet. Jeg visste faktisk ikke før nå at de spilte Dio-låter mens Gillan var med. Høres ut som han sliter litt med denne låta da.
Også det neste opptaket er lyd og bilde. Først er det den litt glemte låta Hot Line fra Born Again. Deretter kommer selve "the holy grail", nemlig Smoke On The Water fremført av Black Sabbath. Gillan synger låta like bra som på 70-tallet og det er fett å høre låta med Tony Iommis karakteristiske sound og stil. Men soloen til Iommi blir en vits i forhold til Blackmoore sin.
Post a Comment