Ozzy Osbourne har tre studioalbum som skill seg ut ekstra positivt: Blizzard Of Ozz, Diary Of A Madman og No More Tears.
No More Tears kom ut i 1991, og var (førebels) det siste Ozzman spelte inn under påverknad av stoff og alkohol. Plata var Zakk Wylde si andre, og han begynner for alvor å finne forma. Zakk har nok aldri vore betre enn på No More Tears - spør du meg. Lemmy er co-songwriter på fire spor, mellom anna Mama Im Coming Home. Glimrande!
Mr. Tinkertrain opnar showet. Songen handlar om pedofili, og er ein glimrande start. I utgangspunktet likar eg korte opningsspor, men ein seier ikkje nei takk til Mr. Tinkertrain.
Terningkast: 5
I Dont Want To Change The World har fått x antal prisar for sitt bodskap. Songen er med på å sette standarden for resten av plata, og er ein klassikar den dag i dag. Eg reknar med at Ozzy kjem til å ha denne på setlista i sommar.
Terningkast: 5
Lemmy viser sin genilaitet som songskrivar på Mama Im Coming Home. Den er brillefint oppbygd, og inkluderer eit meget godt gitararbeid av Zakky. Rett og slett ein udødeleg klassikar.
Terningkast: 5
I Dont Want To Change The World har fått x antal prisar for sitt bodskap. Songen er med på å sette standarden for resten av plata, og er ein klassikar den dag i dag. Eg reknar med at Ozzy kjem til å ha denne på setlista i sommar.
Terningkast: 5
Lemmy viser sin genilaitet som songskrivar på Mama Im Coming Home. Den er brillefint oppbygd, og inkluderer eit meget godt gitararbeid av Zakky. Rett og slett ein udødeleg klassikar.
Terningkast: 6
Medan "Mama" er ein relativt roleg song, er Desire av den heller tyngre sorten. Men den er absolutt ikkje tung å svelge. Refrenget er fengande som berre juling. Desire har terningkast 6-potensiale, men eg meiner at den manglar det lisje lisje ekstra.
Terningkast: 5
Albumet sin lengste song er tittelsporet, som blir klokka inn på godt over sju minutt. No More Tears var faktisk den siste songen som vart klar for albumet. Den handlar om ein seriemordar, og tar oss med på mange forskjellige og overraskande parti. Låta er seig som ein gammal Sabbath-klassikar!
Terningkast: 6
Etter seige No More Tears følgte ein langt lettare song: SIN. Den har eit fengande refreng, og er det nærmaste denne plata kjem Steal Away (The Night) frå Blizzard Of Ozz.
Terningkast: 5
Hellraiser er hakket tyngre igjen, men ikkje så voldsom som kanskje tittelen gir bod om. Lemmy er co-songwriter, og det funkar meget bra.
Terningkast: 5
På plata sitt åttande spor får vi høyre ein rimande Ozzy. Time After Time har ein tekst med meining, og er som Mama Im Coming Home ein relativt roleg song.
Terningkast: 5
Zombie Stomp og AVH er ikkje dei mest interessante kutta, men er absolutt gode rockarar. Zakky gjer fine forarbeid på begge spora, og sjølv om desse to songane ikkje har blitt spelt på konsertane, sit dei støe som fjell på denne skiva.
Medan "Mama" er ein relativt roleg song, er Desire av den heller tyngre sorten. Men den er absolutt ikkje tung å svelge. Refrenget er fengande som berre juling. Desire har terningkast 6-potensiale, men eg meiner at den manglar det lisje lisje ekstra.
Terningkast: 5
Albumet sin lengste song er tittelsporet, som blir klokka inn på godt over sju minutt. No More Tears var faktisk den siste songen som vart klar for albumet. Den handlar om ein seriemordar, og tar oss med på mange forskjellige og overraskande parti. Låta er seig som ein gammal Sabbath-klassikar!
Terningkast: 6
Etter seige No More Tears følgte ein langt lettare song: SIN. Den har eit fengande refreng, og er det nærmaste denne plata kjem Steal Away (The Night) frå Blizzard Of Ozz.
Terningkast: 5
Hellraiser er hakket tyngre igjen, men ikkje så voldsom som kanskje tittelen gir bod om. Lemmy er co-songwriter, og det funkar meget bra.
Terningkast: 5
På plata sitt åttande spor får vi høyre ein rimande Ozzy. Time After Time har ein tekst med meining, og er som Mama Im Coming Home ein relativt roleg song.
Terningkast: 5
Zombie Stomp og AVH er ikkje dei mest interessante kutta, men er absolutt gode rockarar. Zakky gjer fine forarbeid på begge spora, og sjølv om desse to songane ikkje har blitt spelt på konsertane, sit dei støe som fjell på denne skiva.
Terningkast: 5 (på begge)
Og når det heile skal avsluttast, så kunne det vel knapt blitt gjort på eit betre viss enn kva Ozzy og co gjer på Road To Nowhere. Songen kunne heldt det gåande i fleire timar - og eg hadde ikkje klaga.
Terningkast: 6
Totalinntrykk: Kor mange betre album enn dette vart gitt ut på 90-talet?
Og når det heile skal avsluttast, så kunne det vel knapt blitt gjort på eit betre viss enn kva Ozzy og co gjer på Road To Nowhere. Songen kunne heldt det gåande i fleire timar - og eg hadde ikkje klaga.
Terningkast: 6
Totalinntrykk: Kor mange betre album enn dette vart gitt ut på 90-talet?
3 comments:
Ikke mange og hvertfall ikke i denne sjangeren. Riffet i Mr.Tinkertrain går AC/DC en høy gang og kombinasjonen av de roligere låtene og de mer drivende gjør plata bunnsolig. Når vi får tittelkuttet, som er ganske uvanlig til Ozzy å være, da kan det ikke slå feil. Skal også sies at Ozzy synger veldig bra på denne plata. En av hans bedre vokalprestasjoner som soloartist. Synes også Ozzmosis har veldig god vokal faktisk.
Men var det ikkje slik at mange av songane som ikkje kom med på No More Tears, vart klipt og limt inn på Ozzmosis? Eller var det tekstar på songane som låg liggande og ikkje vart spelt inn før i 95?
Det er jeg ikke sikker på. Tror alt på Ozzmosis, utenom bonuslåta Aimee, er spilt inn i 95. Men noe ble kanskje skrevet før det?
Post a Comment